Begeleiding voor samengestelde-en eenouder gezinnen met gedeelde kinderen door psychologe en ervaringsdeskundige Diny van Gils stiefmoeders@casema.nl
‘Kind van de rekening’
In de sfeervolle ruimte van de minibibliotheek Serendipity, Rulstraat 42, in het centrum van Oosterhout worden vanaf woensdag 4 maart 2015 iedere eerste en derde woensdag avond van de maand lezingen en gespreksgroepen gehouden voor eenouder- en samengestelde gezinnen. De lezingen zijn voor iedereen toegankelijk.
Deze eerste lezing is op woensdag 4 maart en deelname is gratis. Aanmelden is niet verplicht maar wel gewenst omdat in de minibibliotheek slechts plaats is voor maximaal 20 personen. Er wordt een kleine vrijwillige bijdrage gevraagd voor koffie/thee
De eerste lezing heeft als titel :
‘ Het kind van de rekening’
De lezing wordt gegeven door Drs. Diny van Gils, psycholoog en ervaringsdeskundige.
Na elke lezing is er gelegenheid om aan te melden voor de gespreksgroepen.
De gespreksgroepen bestaan uit minimaal uit vijf (5) en maximaal tien (10) deelnemers. Er zijn vijf (5) bijeenkomsten. Voor meer informatie kunt u mailen naar dvangils@casema.nl of bellen nummer 0162740588 of o6 28857874 en uiteraard is hiervoor aanmelding wel verplicht.
De regenboog
Het samengestelde gezin is als een regenboog waarin iedere persoon die deel uitmaakt van dat gezin zijn eigen kleur en mooie schittering inbrengt. Laat de regenboog intact! We verwonderen ons immer over al die mooie kleuren die zo naadloos in elkaar overlopen. Simpeler gezegd; laat ieder in zijn eigen waarde.
Rood en blauw zijn beide primaire kleuren en als kleur volkomen gelijkwaardig aan elkaar maar niemand zal beweren dat het dezelfde kleuren zijn. Zo heb ik ook altijd het leven met andermans kinderen gezien, als kinderen gelijkwaardig aan elkaar maar toch zo verschillend. Niet meer niet minder; niet beter niet slechter; niet gemakkelijker niet moeilijker; niet meer of minder problemen; maar wel volkomen anders.
Zonder aan de grondstoffen te morrelen verandert het universele begrip rood en blauw niet. Zo verandert het stiefgezin ook nooit in een kerngezin; simpel omdat de fundamentele basis er reeds is en nooit meer kan worden veranderd. In het leven met andermans kinderen doorloop je verschillende fases van respectievelijk gedogen, accepteren en het ultieme wat je kunt bereiken is ze te aanvaarden. Dat is een proces van jaren en misschien blijf je steken in de fase van acceptatie. De kinderen gaan door eenzelfde proces alleen is het voor hun allemaal wat heftiger. Ook zij blijven vaak steken in de fase van acceptatie. Als stiefouder kies je min of meer voor deze situatie. Kinderen hebben niets te kiezen, dat wordt voor hun gedaan!! Een kind heeft het recht om van vader en moeder te houden, ook al zijn die in gebreke gebleven. Sterker, het is een kunst om de gebreken van de ouders onder ogen te durven zien, ze te benoemen en dan nog liefdevol van beide ouders te houden. Kritiek op een bepaald gedrag of aspect betekent niet dat de gehele persoon wordt veroordeeld. (Stief)ouders hebben de plicht om hun kinderen daarbij te helpen. Dat lijkt op altruïstisch handelen maar niets is minder waar; het is ordinair eigenbelang op de lange termijn.
Rood en blauw zijn beide primaire kleuren en als kleur volkomen gelijkwaardig aan elkaar maar niemand zal beweren dat het dezelfde kleuren zijn. Zo heb ik ook altijd het leven met andermans kinderen gezien, als kinderen gelijkwaardig aan elkaar maar toch zo verschillend. Niet meer niet minder; niet beter niet slechter; niet gemakkelijker niet moeilijker; niet meer of minder problemen; maar wel volkomen anders.
Zonder aan de grondstoffen te morrelen verandert het universele begrip rood en blauw niet. Zo verandert het stiefgezin ook nooit in een kerngezin; simpel omdat de fundamentele basis er reeds is en nooit meer kan worden veranderd. In het leven met andermans kinderen doorloop je verschillende fases van respectievelijk gedogen, accepteren en het ultieme wat je kunt bereiken is ze te aanvaarden. Dat is een proces van jaren en misschien blijf je steken in de fase van acceptatie. De kinderen gaan door eenzelfde proces alleen is het voor hun allemaal wat heftiger. Ook zij blijven vaak steken in de fase van acceptatie. Als stiefouder kies je min of meer voor deze situatie. Kinderen hebben niets te kiezen, dat wordt voor hun gedaan!! Een kind heeft het recht om van vader en moeder te houden, ook al zijn die in gebreke gebleven. Sterker, het is een kunst om de gebreken van de ouders onder ogen te durven zien, ze te benoemen en dan nog liefdevol van beide ouders te houden. Kritiek op een bepaald gedrag of aspect betekent niet dat de gehele persoon wordt veroordeeld. (Stief)ouders hebben de plicht om hun kinderen daarbij te helpen. Dat lijkt op altruïstisch handelen maar niets is minder waar; het is ordinair eigenbelang op de lange termijn.
2 opmerkingen:
Super relevante informatie! Erg interessant om te lezen, bedankt.
half januari weer een nieuwe lezing in Oosterhout NB, datum lokatie en tijdstip worden nader bekend gemaakt.
Meldt je vast aan op stiefmoeders@casema.nl
Een reactie posten