NIEUW
Vanaf heden is het ook mogelijk om per telefoon en/of per mail te communiceren over alles wat te maken heeft met samengestelde - en eenoudergezinnen.
Mail naar dvangils@casema.nl of bel met 0162-740588

Hoe ben ik ertoe gekomen om gespreksgroepen te begeleiden voor ouders van samengestelde en eenoudergezinnen en waar komt mijn passie vandaan?
De eerste vraag is eenvoudig te beantwoorden. Ik werd gevraagd door de stichting stiefmoeder nederland om als gespreksleider mee te doen met de eerste stiefmoederdag, nu drie jaar geleden, in Tilburg . Daarna kwam het idee op om gespreksgroepen voor stiefmoeders op te richten in het gehele land en op de vraag of ik daarvoor ook beschikbaar was heb ik positief maar aarzelend geantwoord.
Daarna kwamen dingen in een stroomversnelling. Na eerst voor de stichting te hebben gewerkt kwam de fase waarin ik het zelfstandig wilde gaan doen. Als ervaringsdeskundige (37 jaar full-time stiefmoeder) had het stiefmoederschap ook bij mij onverwerkte sporen achtergelaten zoals frustratie en onbegrip. Door het begeleiden van de gespreksgroepen vond er een loutering plaats van mijn eigen stiefmoederschap en ik merkte dat ook onverwerkte zaken een plaats kregen.
De gesprekken met mijn man over die tijd en onze kinderen werden intenser en er kwam meer begrip voor elkaar en dit zelfs na 35 jaar!!! Hiermee heb ik de passie beschreven die diep in mij nog steeds aanwezig is om mijn ervaringen met anderen te delen. Ik hoop daarmee mensen te laten zien dat het geen gemakkelijke taak is maar dat het zeker de moeite waard is om hierin te investeren.
De universitaire studie Psychologie waarin het gedachtegoed van Nagy, de contextuele benadadering en therapie mij hevig aansprak kwam hierbij uitstekend van pas.
Leeftijd, ervaringsdeskundige, de fase waarin ik mij bevind in het stief(groot)moederschap waardoor het mogelijk is een helicopterview te hebben omdat de meest emotionele fase achter me ligt en de universitaire studie psychologie vormen een ijzersterke combinatie om dit soort werk te kunnen en mogen doen

Over 6 jaar zijn er in Nederland meer samengestelde- en eenoudergezinnen met gedeelde kinderen dan kerngezinnen. Het ziet er nog niet naar uit dat dit snel zal veranderen.
De problemen die zich voordoen in het samengestelde gezin verschillen in principe niet van de problemen in het kerngezin maar worden wel totaal anders beleefd
Gepost door

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

De regenboog

Het samengestelde gezin is als een regenboog waarin iedere persoon die deel uitmaakt van dat gezin zijn eigen kleur en mooie schittering inbrengt. Laat de regenboog intact! We verwonderen ons immer over al die mooie kleuren die zo naadloos in elkaar overlopen. Simpeler gezegd; laat ieder in zijn eigen waarde.
Rood en blauw zijn beide primaire kleuren en als kleur volkomen gelijkwaardig aan elkaar maar niemand zal beweren dat het dezelfde kleuren zijn. Zo heb ik ook altijd het leven met andermans kinderen gezien, als kinderen gelijkwaardig aan elkaar maar toch zo verschillend. Niet meer niet minder; niet beter niet slechter; niet gemakkelijker niet moeilijker; niet meer of minder problemen; maar wel volkomen anders.
Zonder aan de grondstoffen te morrelen verandert het universele begrip rood en blauw niet. Zo verandert het stiefgezin ook nooit in een kerngezin; simpel omdat de fundamentele basis er reeds is en nooit meer kan worden veranderd. In het leven met andermans kinderen doorloop je verschillende fases van respectievelijk gedogen, accepteren en het ultieme wat je kunt bereiken is ze te aanvaarden. Dat is een proces van jaren en misschien blijf je steken in de fase van acceptatie. De kinderen gaan door eenzelfde proces alleen is het voor hun allemaal wat heftiger. Ook zij blijven vaak steken in de fase van acceptatie. Als stiefouder kies je min of meer voor deze situatie. Kinderen hebben niets te kiezen, dat wordt voor hun gedaan!! Een kind heeft het recht om van vader en moeder te houden, ook al zijn die in gebreke gebleven. Sterker, het is een kunst om de gebreken van de ouders onder ogen te durven zien, ze te benoemen en dan nog liefdevol van beide ouders te houden. Kritiek op een bepaald gedrag of aspect betekent niet dat de gehele persoon wordt veroordeeld. (Stief)ouders hebben de plicht om hun kinderen daarbij te helpen. Dat lijkt op altruïstisch handelen maar niets is minder waar; het is ordinair eigenbelang op de lange termijn.