Verliefd

35 Jaar geleden werd ik verliefd op mijn echtgenoot, een (gescheiden) man met vijf opgroeiende kinderen in de leeftijd van 9-14 jaar en besloot na ampel beraad de sprong te wagen om met hem in zee te gaan. Een jaar daarna waren we getrouwd en was ik full time stiefmoeder. Dat had met name voor mij nogal wat gevolgen. Op zondagmorgen aan de Amstel koffie gaan drinken doe je echt niet even met vijf kinderen en zo zijn er nog wel meer dingen te bedenken daar hoef je echt niet veel fantasie voor te hebben Daarnaast was het delen van tijd en ruimte, dit laatste ook in letterlijke zin, een probleem. Niets was meer van mij alleen. En , behalve het echtelijke bed, niets van ons samen.
Kinderen zijn meestal letterlijk en figuurlijk erg aanwezig maar met vijf in getal is dit zeker het geval. Omdat mijn echtgenoot voor zijn werk veel moest reizen was ik ook nog vaak alleen met opgroeiende en puberende kinderen en dat was lang niet even gemakkelijk. Maar ondanks dat er binnen het gezin weinig tijd en ruimte voor mezelf was ben ik wel de weg gegaan die ik voor mezelf belangrijk vond. Al heb ik hiervoor uiteraard concessies moeten doen. Als kind van vijf jaar verloor ik mijn moeder en mijn vader bleef met dertien kinderen achter. De kans om te studeren was er toen niet maar de wens daartoe bleef aanwezig en toen de situatie veranderde begon ik aan een inhaalmanoeuvre. Ik volgde reeds de avondschool (Mavo) toen ik mijn man ontmoette. Daarna heb ik Havo, onderwijsbevoegdheid en HBO personeelswerk gevolgd. Een groot deel van mijn arbeidzame leven heb ik gewerkt in de sector P&O. Ik vind het erg belangrijk dat je als moeder, maar zeker als stiefmoeder economisch onafhankelijk bent en dat dit de balans in de relatie alleen maar ten goede komt. Een gevleugelde uitspraak van mij in die tijd was dan ook; 'ik heb je alleen nodig om lief voor me te zijn, de rest kan ik zelf".
Als ik mijn positieve bril opzet dan zijn we beiden over veel zaken tevreden. Vanuit een geheel gebroken gezin waarin de moeder het letterlijk en figuurlijk liet afweten zijn de kinderen allen weer ‘goed' terechtgekomen. Ze verdienen allen hun eigen inkomen en problemen met drank, drugs of nog erger, zijn ons bespaard gebleven. De angst daarvoor is wel altijd latent aanwezig geweest. Met alle kinderen en kleinkinderen is er regelmatig contact, maar... kijk je naar het geluk van de kinderen en kleinkinderen dan zie je dat de geschiedenis zich, helaas, herhaalt. Ook hier weer scheidingen, samengestelde gezinnen en gedeelde kinderen. De belangrijkste taak in opvoeden is naar mijn mening dat kinderen leren zichzelf staande te houden en 'jezelf gelukkig voelen' is naar mijn mening daarin een belangrijke pijler. Daarvoor ligt de basis in de eerste kinderjaren en als in die periode je het meest belangrijke wordt onthouden; de onvoorwaardelijke moederliefde dan worden kinderen daardoor wel beschadigd.


Ik heb mij nooit een stiefmoeder gevoeld, heb de moederrol nooit gezocht omdat ik vond en nog steeds vind dat zolang de biologische moeder leeft zij recht heeft op deze titel. Van begin af aan ben ik naar de kinderen een verzorgster geweest die ook haar eigen regels probeerde te handhaven. Maar als je stiefzonen van vijftien/zestien jaar op zaterdagavond uitgaan en laat in de avond bellen of ze bij hun moeder mogen blijven slapen, terwijl hun vader in het buitenland verblijft, verkoop dan maar eens nee, ook al weet je dat daar totaal geen toezicht of controle is.
Dat heeft tot gevolg dat je ook je eigen normen en waarden moet bijstellen omdat je als stiefmoeder geen enkele grip hebt op dit gebeuren.
Maar verleggen kinderen, ongewild, niet altijd je grenzen? Misschien is dat juist ook wel mooi....

In onze relatie hebben we veel energie gestoken omdat we beiden van mening waren en nog steeds zijn dat kinderen alleen gelukkig zijn met gelukkige ouders en jaren later, wanneer de kinderen op zichzelf wonen kun je die stelling omdraaien.

Met drieënvijftig jaar ben ik begonnen aan de studie psychologie aan de open Universiteit Nederland en heb deze met succes afgerond. Gedurende deze boeiende periode was ik lid van het dagelijks bestuur van de studentenraad van de OUNL, met frequente contacten en bijeenkomsten met het college van Bestuur, de VSNU, Iso Lsvb, vaste kamercomissie- en de minister van Onderwijs. In mijn vrije tijd ben ik bezig met het schrijven van een boek met de titel 'Leven in een spagaat' en geef ik workshops meubels stofferen, een wat uit de hand gelopen hobby. Tevens werk ik mee aan een onderzoek voor de stichting stiefmoeders Nederland en neem deel aan de stiefmoederdag op 15 maart a.s. En ga bij wijze van pilot een aantal gespreksgroepen leiden voor de stichting stiefmoeders Nederland.
Doelgroep; stiefmoeders die willen praten over deze speciale problematiek.